HEKİM MUAYENEHANESİ TASARIMI
Özel muayenehane en çok karşılaşılan form, genel tıp alanındaki veya uzman hekimler tarafından çalıştırılan özel muayenehanelerdir. Tıklım tıklım dolan, ilkel ve prüstik şekilde donatılan bekleme odaları, özel olarak planlanmamış dairelerde veya büro binalarında yer almışlardır. Hekimlere olan ihtiyacın giderek artmasından dolayı hekimin zamanının az olması ve tıbbi muayene olanaklarına olan gereksinim özel muayenahanelerin optimalleştirilmesini gerekli kılmaktadır.
Yukarıda sayılan sebeplerden dolayı, strüktürel değişime olan gereksinim grup muayenehanelerin, hakimlerin birleşmesinden oluşan sağlık ocaklarının ve özel kliniklerin meydana gelmesine neden olmuştur.
Yukarıdaki bu trende rağmen, tıbbi bakım ve tedavinin yapıldığı bu özel muayenehaneler, az yoğunluktaki yerleşim birimlerinde oturan hastalara yakın olduklarından spesifik planlama gerektirmektedir.
Hekimin tedavi ettiği yer ile hasta bekleme alanlarının ayrıldığı özel muayenehaneler basit yapı biçimini teşkil etmektedir. Bekleme kısmı WC ile gardrop kısmından, hekim kısmı ise görüşme yeri ile odası, muayene kısmı ve laboratuvardan oluşur. Bu şekilde strüktüre edilen bir muayenehane gerektiğinde bir doktor tarafından da çalıştırıla bilir.
Randımanın arttırılması değişik faktörlere bağlıdır: Bu faktörler şunlardır Eğitimli uzman personel, muayenehane ve görüşme kısmının taksimatı, fonksiyonel diyagnoz bölümü. Bu şekilde oluşturulan plan taksimatı özel muayenahanelerin standart çözümüne uygundur. Fizik terapisi gibi ilaçsız muayene edilen kısımların birleştirilmesinde, uzman personel ve sosyal odalar için yer gereksinimi ortaya çıkacaktır.
Bekleme odalarının büyüklüğü muayene odalarının sıklığına, sayısına ve doktorun uzmanlık sahasına bağlı olarak tespit edilir. Girişin ve müracaat kısmının ve WC'nin yanında elbise askısı ile birlikte gardrop köşesi planlanmalıdır.
Müracaat bölümünün büyüklüğü otomasyonun derecesine göre en az 6,00 m2 olmalıdır. Buradan bekleme odası, giriş ve çıkış görülebilir olmalıdır. Sekreterlik ile arşiv ve tıbbi fonksiyon kısmı arasındaki kısa bağlantıların dizayn edilmesi telefon görüşmeleri ve mekanik ulaşım gereçIeri nedeni ile anlamlıdır.
Görüşme odası en az 6,00 m2 olmalıdır. Anamnezi ve danışma bulgu incelemesi, tedavi planlarının tasarımı, protokol fonksiyonları için optik ve akustik olarak kapalı odalar tasarlanmalıdır. Bir yazı masası, en az iki sandalye, röntgen filmine bakma cihazı ve gerektiği taktirde bir yıkama tezgahı donanım olarak düşünülmelidir.
Muayene odalarının büyüklükleri, hastanın yatma ve oturma şekline göre tedavi yönünden farklılık göstermektedir. En azından gerekli teçhizat olarak, hasta sandalyesi veya sedyesi, dönen tabure, alet masası gerekir. Bunların yanı sıra doktor ve hasta için yeterli hareket sahası dikkate alınmalıdır. Diğer tedavi odalarının büyüklükleri (muayene, röntgen, kan alma) gerekli ihtisas sahası ile ilgili aletler, cihazla'', istif ve depo odaları, sandalyeler, personel için gerekli hareket sahasına bağlıdır. Bu odalar için soyunma kabinleri gerekir (1,5 m2).
GRUP MUAYENEHANELERİ
Hekimlerin uzmanlık sahalarında gün geçtikçe artan mütehassıslaşmadan dolayı, kapsamlı tıbbi hizmetler sunan tıbbi teşhis merkezlerine dönüşüm süreci başlamış bulunmaktadır. Hastalar açısından konuya eğildiğimizde, buradaki avantaj, bekleme sürelerinin azalmasında olup, doktorların kontrol imkanları ve doktorların evde hasta ziyaretleri için büyük imkanlar oluşsa da, bu gelişmenin dezavantajı doktor seçim serbestliğinin azalması ve doktor-hasta arasındaki sırdaşlığın yara almasından ve "numaralanmış tedavi" sisteminden kaynaklanmaktadır. Hekim için avantaj ise düzenli çalışma saati, tecrübe alış verişi ve bu sayede daha fazla emniyet, buna karşın kişisel serbestliğin kısıtlanması, ilgi çatışması, personel üzerinde sınırlı tasarruf hakkı, hastalarla ilişki azalması gibi dezavantajlar da mevcuttur. Toplu haldeki muayenehaneler iki veya daha fazla doktorun mesleklerini birlikte icra etmesi için personel ve odaların birleştirerek çalışmasında° oluşmaktadır. Buna karşı "Hekimler evi" mevcuttur. Bu yöntemde, münferit muayenehanelerin rasyonelleştirme olanağı olmadan üst üste yığılması prensip alınmıştır. Buradaki avantaj bir çatı altında içinde doktorların hastaları kısa yoldan birbirlerine sevk edebilmelerinden oluşmaktadır. Uygulanan diğer bir yöntem ise doktorların ortaklaşa çalıştıkları, cihazların uzman personel yardımı ile kullanıldığı tarzdır. Tıbbi ve teknik açının yanı sıra diğer fonksiyonel birimlerin birleştirilmesi ile rasyonelleşme etkisi daha da arttırılabilir. Bu şekildeki muayenehane topluluklarında, örneğin tedavi, idare ve personel odaları, röntgen, laboratuvar gibi fonksiyonel birimler birleştirilebildiği taktirde, daha fazla alan tasarrufu, artan iş randıman) ve daha fazla konfor sağlanabilir. Aynı veya farklı uzmanlık sahalarında bile, işletme analizleri ve ekonomik hesaplamalar yapılarak, tıbbi muayene ve tedavi odalarını vardiya tarzı çalışma sistemi ile birleştirme olanağı da mevcuttur.
Etiketler : muayenehane