POLİSÜLFON PSU LEVHALAR

Sülfon ailesinden olan polisülfon, bu sınıfa ait diğer başlıca iki sülfon olan polieter sülfon ve polifenil sülfon ile benzer özelliklere sahiptir.

Sülfon polimerlerinin genel özellikleri;

• Rijitlik,

• Saydamlık,

• Amorf bir yapı,

• Düşük sürünme dayanımı,

• Yüksek sıcaklıkta hava ve suyun etkilerine direnç gösterme,

• İyi darbe dayanımı (polisülfon için) söylenebilir.

Polisülfonlar enjeksiyon ve ekstrüzyon malzemesi, alev geçirmezlik katkılı türlerinin yoğunluğu 1,24-1,25 gf/cm³ kadar olup, çekme, basma ve sürünme dayanımları çok yüksektir. Basınç dayanımı 2800 kgf/cm² değerindedir. 10000 saat için sürünme dayanımları %1 kadar kaybeder.

Mekanik dayanımını sıcakta da koruyan polisülfonlar 148°C’de çok uzun zamanda dayanımından %10 kaybeder. 18,5 At. de eğilme sıcaklığı 174°C gibi yüksek bir değerde olduğu için polisülfondan yapılan tıbbi araç ve gereçler herhangi bir sıcaklık yöntemiyle sterilize edilmesi çok kolaydır. Asit, baz ve tuz çözeltilerinde yüksek direnç gösteren polisülfonlar bununla birlikte deterjan, yağ ve alkollerden etkilenmemesine rağmen keton, klorine hidrokarbon gibi aktif çözücülerden belirli ölçülerde tahrip olurlar. Polisülfonlar, enjeksiyon ve ekstrüzyon ile biçimlendirilebilen malzeme boru, profil haline getirilebildiği gibi, cam elyafı, karbon elyafı, mineral maddeler gibi çeşitli dolgu ve pekiştirme maddeleri kullanılarak mekanik özellikleri daha da iyileştirilir. Elektronik olmayan yöntemlerle bakır ve kromla kaplanabilen polisülfonların Dialektik sabiti çok düşük olup dağılma faktörü, geniş sıcaklık aralığında önemsiz derecede değişim gösterir.

Polisülfon sentezinde, 2,2 bis(4-hidroksifenal) propan sodyum tuzu ile 4,4’diklor difenil sülfonun tepkimesiyle bir ara ürün oluşur. Sonra da sodyum fenoksit uç grubu metil klorid ile tepkimeye girerek polimeri meydana getirir.