KERPİÇ BLOK YAPI SİSTEMİ

Kerpiç blok ve sıkıştırılmış toprak yapı sistemlerinde temel yapı malzemesi olarak pişmemiş fakat sıkıştırılmış toprak kullanılır. Güncel yapı yönetmelikleri, kerpiç ve sıkıştırılmış toprak yapılara izin verilmesi ve bu yapılar için öngörülen koşullar açısından çeşitlilik göstermektedir. Buna rağmen, toprağın yapı malzemesi olarak kullanımı dünyanın bir çok yerinde ekonomik bir gerekliliktir. Hem kerpiç hem de sıkıştırılmış toprak hala düşük maliyetli alternatif yapı sistemleri arasındadır.

Çok az yağış alan ülkelerde geleneksel olarak kullanılan, güneşte kurutulmuş kil bloklara kerpiç denir. %15-20 kil içeren toprakların hemen hemen hepsi çamur karışımında kullanılabilir; yüksek kil oranına sahip toprakların daha verimli tuğlalar elde etmek için saman veya kumla karıştırılması gerekebilir. Karışımın hacminin %50 si çakıl veya başka bir kaba agregadan oluşabilir. Karışımda kullanılan su, kuruma esnasında yeniden kristalleşerek tuğlaya zarar verebilecek erimiş tuzları içermemelidir.

Kerpiç tuğla, genellikle kullanım yerine yakın bir noktada, bodrum katlarının kazılmasıyla elde edilen topraktan veya arazinin seviyelendirilmesi esnasında ortaya çıkan fazla topraktan yapılır. Çamur elle veya mekanik yollarla karıştırılarak, düzgün zemin üzerine yerleştirilen ve birimlerin ayrılmasını kolaylaştırmak için suyla ıslatılmış ahşap veya metal kaplara dökülür. İlk kuruma aşamasından sonra, birimler tam kürlenmeye kadar yan yana istiflenir. Tuğlalar, tamamen kuruyuncaya kadar kırılgan bir yapıya sahip olurlar.

Tuğla boyutları yapıldığı yöreye göre değişmektedir, fakat genellikle 250 mm x 350 mm x 50 ila 100 mm boyutlarında olurlar. İnce tuğlalar kalın olanlara göre daha hızlı kurur ve kürlenir. Her tuğla 11 ila 14 kg ağırlığındadır. 

Sıkıştırılmış ve işlenmiş kerpiçte, tuğlaların emilimini sınırlamak için portland çimentosu, asfalt emülsiyonu ve diğer kimyasal bileşiklerden oluşan bir karışım bulunur.